CIMOLUS it. CIMOLIS

CIMOLUS, it. CIMOLIS

Ptol. Cimolia Obsequenti, c. 100. Polino, teste Nigrô, insul. maris Cretici, cuius meminit Ovid. l. 7. Met. v. 463.

Hinc humilem Myconen, cretosaque rura Cimoli.

Bocharto, l. 1.Chanaan. c. 14. gum-ahal dici videtur, i. e. fossa smegmatis, propter terram saponatiam, quae ex ea eruebatur. Sic in Hippocrate Galenus et Erotianus σμηκτίδα γῆν exponunt τὴν Κιμωλίαν. Dioscorides, l. 2. de falle: Συν` νίτρῳ ἠ ` γῇ Κιμωλίᾳ σμῆγμα κράτιςτον. Idem habent Atistoph. in Ranis, et Iul. Pollux, l. 10, c. 31. Nic. Lloydius. Hinc smetris, eadem terra pinno, 1. 37. c. 10. Galactites, ex vino colore lactis est. Eandem dicunt leucam et leucogaeam et leucogr apbidem, et semptridem, tritam lactis succo et sapore notabilem. Uti legit Salmal. Dicta autem sic est, quod eâ uterentur ad dealbanda ac pumicanda indumenta; cui eidem usui Cimolia terra inserviebat. Vide eum ad Solin. p. 137. ut et infra ubi de lapide Gelaxia et Morochtho.